Winnaar Witteveen+Bos-prijs voor Kunst+Techniek 2015

Renzo Martens

Renzo Martens (1973, Terneuzen) is een Nederlandse filmmaker die woont en werkt in Amsterdam, Brussel en Kinshasa. Martens profileerde zich als controversiële documentairemaker met Episode I (2003) en Episode III: Enjoy Poverty (2008). Met name die laatste film hield zowel de wereld van de kunst als die van de ontwikkelingshulp een kritische spiegel voor. In deze film liet Martens zien dat armoede in feite het grootste exportproduct van Congo is, waarbij pervers te noemen economische mechanismen aan het werk zijn.

 

Bio 

Renzo Martens (1973, Terneuzen) is een Nederlandse kunstenaar, die woont en werkt in Amsterdam, Brussel en Democratische Republiek Congo. Martens profileerde zich als spraakmakende documentairemaker met Episode I (2003) en Episode III: Enjoy Poverty (2008). Die laatste film hield zowel de wereld van kunst als die van ontwikkelingshulp een kritische spiegel voor. De film liet zien dat armoede in feite het grootste exportproduct van Congo is, waarbij pervers te noemen economische mechanismen aan het werk zijn.

 

Martens studeerde politicologie aan de Radboud Universiteit in Nijmegen en beeldende kunst aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Gent en de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam. In 2010 resideerde hij aan het ISCP (International Studio & Curatorial Program) in New York. Martens werkt aan een PhD in de Kunsten aan de School of Arts in Gent.

 

In 2015 won Martens de Amsterdamprijs voor de Kunst. Eerder ontving hij het Prins Bernhard Cultuurfonds Documentaire Stipendium, de Vlaamse Cultuurprijs voor Film en de Stimulansprijs van het Nederlands Filmfonds. In 2013 werd Martens geselecteerd als Yale World Fellow, het programma waarmee de universiteit Yale beoogt om ‘een gemeenschap van mondiaal geëngageerde leiders te ondersteunen die zich inzetten voor positieve verandering door middel van een multidisciplinaire dialoog en actie’. 

Het engagement van Renzo Martens uit zich onder meer in de oprichting van het Institute for Human Activities. Met het IHA onderzoekt hij de relatie tussen kunst en mondiale economische ongelijkheid.

 

Meer informatie over Renzo Martens:

 

Lees ook:

 

Of luister:

 

Expositie Bergkerk

Werk Renzo Martens

De jury

De onafhankelijke jury bestaat uit een voorzitter en twee of drie juryleden. Bij de selectie van een winnaar spelen verschillende invalshoeken een rol. Daarom hebben de vier juryleden verschillende achtergronden en zijn zij in verschillende rollen actief binnen de kunst- en cultuursector. Zij zijn bijvoorbeeld zelf kunstenaar, kunstrecensent, curator of verbonden aan een toonaangevende culturele instelling. Maak hiernaast kennis met de jury van dit jaar.
Juryleden voorafgaande jaren
2019
Margriet Schavemaker trad in 2013 toe tot de jury van de Kunst+Techniek-prijs. Schavemaker is kunsthistoricus, filosoof en mediaspecialist en vervult de functie van hoofd collecties en onderzoek in het Stedelijk Museum Amsterdam.
In 2012 nam Olof van Winden plaats in de jury van de Witteveen+Bos-prijs voor Kunst+Techniek, in 2013 werd hij voorzitter van de jury. Hij is oprichter en directeur van het Haagse festival TodaysArt en was, tot de sluiting ervan eind 2012, directeur van het NIMk (Nederlands Instituut voor Mediakunst).
Alex Adriaansens is directeur van V2_, het kunstinstituut dat hij in 1982 heeft helpen oprichten, en daarnaast directeur van het Dutch Electronics Arts Festival (DEAF). Hij werd in 2013 lid van de jury, maar heeft via zijn werk bij V2_ al uitgebreid met de Witteveen+Bos-prijs voor Kunst+Techniek kennisgemaakt.
Joost Rekveld (1970) wordt als kunstenaar gedreven door de vraag wat de mens kan leren in dialoog met machines. Sinds 1991 bestaat zijn output hoofdzakelijk uit experimentele films die wereldwijd worden vertoond. Naast kunstenaar is hij docent en curator. Hij trad in 2013 toe tot de jury van de Kunst+Techniek-prijs.

Boek